Hemelwater

Hoewel het ook hier serieus nat was de afgelopen dagen, ga je mij er niet over horen klagen.  De gebeurtenissen in de jardin hebben momenteel alles met regenwater te maken.

Ik weet niet hoe dat bij u gaat , maar  bij ons lopen de dingen nooit zoals gepland en ondanks de chaos die dat dikwijls met zich meebrengt, blijkt dat achteraf bekeken steeds een goede zaak te zijn.  De planning was, dat er in het vroege voorjaar regenputten zouden geïnstalleerd worden om daarna een slaapkamer, badkamer en een, euh hoe noem je zoiets, mudroom/washok/bijkeuken af te werken. Iets in het universum moet gedacht hebben dat als de bewoners van de jardin dan toch in de vuiligheid moeten zitten , dat dan maar beter in één keer kan.  Zo komt het dus dat terwijl er binnen volop gepleisterd wordt, er zich buiten twee graafwerkers aandienen. Er moet nog een “beetje” plaats gemaakt worden.  In allerijl  verplaatsen we een vijftal  palet houtbergingen, dit alles opgesmukt met de nodige blauwe plekken en gevloek (helpende tienerzonen, weet u wel). Het is even slikken als ik zie hoe krentenboom en kardinaalsmuts gehalveerd worden en iets erna ook de cornus alba elegantissima letterlijk wordt weggeveegd.

vlak voor

daar gaat de cornus

Een half uurtje later is de vloer van de vroegere bijkeuken opengebroken, blijkt het gebouwtje waarin ons toilet staat, gevaarlijk  boven een ongebruikte beerput te hangen (logisch eigenlijk), valt de elektriciteit uit  omdat ergens een kabel is geraakt en zie je geen hand meer voor ogen in mijn slaapkamer door binnenwaaiend betonstof. Euh, misschien had iemand de deur moeten dicht doen voor  die gigantische slijpschijf door de betonvloer ging. En tussendoor nog razendsnel beslissingen nemen over wacht en drainagebuizen, het steekt in zo’n gevallen blijkbaar niet nauw op een gaatje en een sleufje meer of minder.

Aan het einde van dag twee zit de eerste regenwaterput van 6000 l en een opvangput voor afvalwater al in de grond.  Indrukwekkend hoe precies die man kan werken met zo’n enorm gevaarte. Waar wij ons eindeloos het hoofd over breken, zoals het plaatsen van afvoerleidingen en technische wachtputjes, blijkt dat voor deze vakmensen kinderspel, 5 minuten denkwerk in combinatie met het juiste materiaal en de klus is geklaard.

putje graven

putje vullen

Het week-end zorgt gelukkig voor twee dagen stilte. Maandag gaan de graafwerken gewoon door en volgen er nog twee regenputten van 6000 l en een passief waterzuiveringssysteem.

Het lijkt een beetje tegenstrijdig,  al dat grof geweld in een blog met “eenvoudiger leven” als ondertitel, toch stelt deze ingreep ons in staat om zo dicht mogelijk tot een gesloten kringloop te komen wat  ons  watergebruik betreft.  Als deze werken achter de rug zijn, kunnen we zo’n 18.000 l regenwater opslaan en zijn we niet langer afhankelijk  van leidingwater, tenzij er periodes uitbreken van uitzonderlijke droogte. We beperken het gebruik van regenwater niet tot  de wasmachine, het spoeltoilet en de  buitenkraan, nee, alle kranen worden op het systeem aangesloten.   In de keuken komt daarvoor  een bijkomende filter waardoor we het regenwater ook kunnen drinken.   Een mens heeft gemiddeld 5 liter drinkbaar water nodig om in zijn drink- en kookbehoeften te voorzien. Waarom moet al het andere water wat we gebruiken dan ook met chloor behandeld worden?  Na gebruik, wordt het afvalwater gezuiverd via een soort zandbed en komt het terecht waar het hoort, in de grond, waar het weer beschikbaar is voor  planten of kan doorsijpelen tot de grondwaterlagen.   We zijn niet aangesloten op de riolering en sinds begin dit jaar geldt er hier een wettelijke verplichting om  in te staan voor de eigen waterzuivering, maar zelfs mocht dit niet het geval zijn,  we wilden hier hoe dan ook werk van maken. Wat de zuivering betreft droomden we aanvankelijk van plantenzuivering in combinatie met een vijver, helaas is de Waalse wetgeving hieromtrent complexer geworden de afgelopen jaren en door het feit dat het grootste deel van de tuin landbouwgrond is, werden we geconfronteerd met een onontwarbaar kluwen van regeltjes, waardoor alleen al het verkrijgen van  vergunning een half jaar in beslag zou nemen.  We kozen daarom voor het  Enviroseptic systeem, wat qua oppervlakte nog net binnen onze “bouwzone” kon en  de papieren rompslomp bijgevolg een pak simpeler houdt. Daarnaast proberen we de minst schadelijke schoonmaakmiddelen  en zepen te gebruiken en komt er een droog toilet.  Is dit nu “het systeem” om de waterproblematiek  aan te pakken ? Eerlijk gezegd weten we dat niet. Sommigen zullen beweren dat het allemaal nog meer low tech en ecologisch kan en wat vandaag als milieuvriendelijk wordt omschreven, blijkt dat morgen weer niet te zijn. Wij kunnen niet meer dan er van uitgaan  dat iets doen beter is dan niets.

O ja, wij vonden de nodige achtergrond informatie die hielp bij onze beslissing en de uitvoer op de  site “Eautarcie“, een aanrader.