De dag begon zonnig met het gekwetter van een aantal spreeuwen op de achtergrond. Geen idee wanneer spreeuwen aan hun nest beginnen, maar blijkbaar heeft er eentje beslist dat, dat nu moet gebeuren en worden we iedere morgen op een indrukwekkend concert getrakteerd. Ze zitten er enkel ’s morgens en het is ons nog niet helemaal duidelijk, maar het klinkt in ieder geval alsof er concurrentie in het spel is. Jammergenoeg is het nog niet gelukt om foto’s te nemen, maar er zullen er zeker volgen. Het beest met bouwwoede heeft namelijk een kier gevonden onder het dak op amper twee meter van het raam.
Zonnig dus, zien wat er zoal bloeit in mijn tuin die eerste dagen van februari. We liggen op een noordelijke helling dus moet ik iets meer geduld hebben dan elders, veel kleur zal er nog niet zijn. De sneeuwklokjes zijn er toch al, pril maar ze zijn er.
Tiens, die heb ik hier nog nooit gezien. Een italiaanse migrant ? Iets verder staat wel een volledig groen familielid, maar toch. Misschien hebt u een verklaring .
In de serre maak ik pas echt een vreugdesprongetje : een eerste succesje met mijn geëxperimenteer.
Oh, zie mama kersenpruim staat ook al in bloei !
Dat beloofd, kokkerellen met daslook … of zou dat polletje een wilde hyacint zijn, want die groeit hier ook. Nog lang geen Hallerbos, maar toch een beginnetje.
Toch nog even wachten, er zal genoeg daslook zijn binnenkort.
Hoe kan dat nu, nog één van die Italiaanse familie, zit de klimaatverandering hier voor iets tussen ? Ik kan me moeilijk voorstellen dat ik daar nog nooit eerder op heb gelet.
Om af te sluiten eentje van ons mademoiselle, omdat ze altijd mee op wandeling gaat en omdat zoon 2 die deze foto heeft gemaakt dat zo graag wou.
